Dag 20 - Van Gweta naar Makgadkgadi

Omdat de reis naar Khumaga, dat in het Nationaal Park Makgadikgadi ligt, niet al te lang zou zijn, hebben we het de ochtend lekker rustig aan gedaan. Geen wekker, rustig in de logde ontbeten, nog even een beetje op internet rondgehangen en vertrokken. Makgadikgadi is een kleine Game Reserve waarin wel behoorlijk wat wild leeft. Maar daar aangekomen nog geen kip te zien. Toen de teleurstelling een beetje begon toe te slaan kwamen we bij een (bijna) opgedroogde rivier waar een hoop zebra’s en wildebeesten lagen en waar net op dat moment een olifant kwam aanlopen om te drinken. We waren toch weer beloond met dit mooie plaatje. We besloten eerst maar de campsite te zoeken en in te checken zodat we in de namiddag weer terug konden gaan naar de rivier. Meestal verzamelen de dieren zich dan bij het water en is de kans op veel wild dus het grootst.  Dus na wat tosti’s van ons oude brood te hebben gegeten, zijn we weer op pad gegaan in het park. En inderdaad werden we getrakteerd op enorm (maar dan ook echt enorm) veel dieren. Zoveel zebra’s hadden we nog niet bij elkaar gezien. Echt ontelbaar. Maar ook prachtig om te zien waren de honderden gieren die zich ook bij een poel water hadden verzameld, inclusief een hoop maraboes. Ze blinken niet uit van schoonheid maar toch heel bijzonder om er zoveel bij elkaar te zien. Verder een enorme hoeveelheid wildebeesten en een hoop olifanten. Het leek wel of hier de wachtkamer van de Ark van Noach was. Op weg weer terug naar de campsite toch nog even een rondje terug langs het water gemaakt om goed afscheid te nemen van deze prachtige beelden. De laatste dagen van de reis immers geen wild meer.

En daar gebeurde dan wat we ook eens meegemaakt moesten hebben; we kwamen vast te zitten in het zand! Onze Big Gijs had ons tot nu toe niet laten zitten en ook Gert-Jan had het 4x4-rijden goed onder de knie. Maar toch overkwam het ons nu. Te midden van ál die dieren!!! Gelukkig reed er ook een ranger met wat toeristen bij ons in de buurt en bood zijn hulp aan. Uiteindelijk met ene hoop getrek en geduw zijn we losgekomen, alleen zat hij toen vast. Dus gingen Gert-Jan en Tamara duwen en sprongen Stijn en Fien ook al snel bij en hebben we de auto ook uit het zand gekregen. Iedereen weer blij en verder met de reis.

Die avond een lekkere pasta gekookt, sterke verhalen bij het kampvuur (die Stijn inmiddels zelfstandig aan de praat krijgt) en op tijd naar bed. Want morgen hebben we niet alleen een lange reis naar Ghanzi voor de boeg, maar is Fienepien ook jarig!!! Dat moet natuurlijk uitgebreid gevierd worden!