Dag 21 - Van Makgadikgadi naar Ghanzi (en Fien is jarig!

Half 7 ging Gert-Jans wekker. Hij had als taak de slingers stiekem op te hangen en de ballonnen op te blazen. Een kwartiertje later hebben we Fien wakker gezongen terwijl de ballonnen haar tent in werden gegooid. En tot haar grote verrassing hadden we ook nog kadootjes voor haar meegenomen! Terwijl wij aan het vieren waren, zaten de apen dit op veilige afstand te bekijken. Die zullen we gedacht hebben! Na een feestelijk ontbijt van een cracker met Nutella zijn we aan onze reis naar Ghanzi begonnen. 412 kilometer, dus een behoorlijk eind. Gelukkig alleen maar ‘snelweg’. Echt snelweg mag je het niet noemen. Het is een tweebaansweg wat een lappendeken van stukken asfalt is. Hier en daar wat kuilen. Maar wat vooral vertraagt zijn de mensen en dieren die erlangs en soms erop lopen. Kuddes gieten en koeien en af en toe ezels en zwijnen lopen er gewoon los naast. Maar ook kinderen van zomaar 2 jaar. Je kan er eenmaal niet op vertrouwen dat ze netjes blijven staan. Ondanks dat mag je er wel 120 km/h rijden. Je moet er natuurlijk niet aan denken dat je iets aanrijdt. Dus is het geconcentreerd zijn en heel vaak afremmen.

Ze zijn hier in Botswana overigens wel heel streng qua snelheidsovertredingen. Er wordt ontzettend veel op gecontroleerd en je wordt ook meteen aangehouden en geacht ter plekke je boete te betalen. 

Ook zo’n vertragend iets zijn de zogenaamde ‘vet gates’. Dat zijn controleposten waar gecontroleerd wordt of je vlees en/of zuivel mee hebt. Dat mag je over bepaalde grenzen niet meenemen. Dit omdat ze een aantal jaren geleden hier een enorme uitbraak van mond-en-klauwzeer hebben gehad en wat veel boeren hun veestapel gekost heeft. Van oost naar west en van noord naar zuid mag je geen vlees en versproducten vervoeren. Je moet dan je auto uit, je moet met je schoenen in een bak met vies water (of iets desinfecterends) gaan staan, en je koelkast wordt gecontroleerd. Althans, de beambte is ook tevreden als je hem een fles wijn uit diezelfde koelkast geeft! 

Onderweg zijn we in Maun nog even gestopt om bij de'Dusty Donkey' (een voor Botswaanse begrippen hippe tent) een lekkere koffie met een heerlijk stuk taart te eten. Een verjaardag moet natuurlijk goed gevierd worden!

Eenmaal aangekomen in Ghanzi, bij de bosjesmannen (waar we zo naar hadden uitgekeken), bleek het toch iets minder te zijn dan we van tevoren gedacht hadden. Geen rieten rokjes, geen botten door de neus. Helaas. En bovendien werd ons gezegd dat we de volgende dag de enige gasten zouden zijn en zo goed als al het personeel (lees bosjesmannen) naar de stad zouden zijn want het was 'payday'. Dus... geen activiteiten, geen workshops, geen dansvoorstellingen. Jammer! We besloten om daar in plaats van 2 nachten maar 1 te blijven en de volgende dag meteen door te reizen naar Windhoek, onze laatste bestemming voordat we naar huis zouden vliegen.

's Avonds nog wel een mega-kampvuur gemaakt, spelletjes gedaan en genoten van onze laatste avond kamperen in het niets met elkaar. En dat is gelukt. Wat een heerlijke avond hebben we gehad!

Morgen dus onverwacht al naar Windhoek.